بی حرمتی به ساحت خوبان قشنگ نیست

بی حرمتی به ساحت خوبان قشنگ نیست


محمد سلمانی

 

بی حرمتی به ساحت خوبان قشنگ نیست

باور کنید پاسخ آیینه سنگ نیست

 

 

سوگند می خورم به مرام پرندگان

در عرف ما سزای پریدن تفنگ نیست

 

در کارگاه رنگرزان دیار ما

رنگی برای پوشش آثار ننگ نیست

 

از بردگی مقام بلالی گرفته اند

در مکتبی که عزت انسان به رنگ نیست

 

دارد بهار می گذرد با شتاب عمر

فکری کنید که فرصت پلکی درنگ نیست

 

وقتی که عاشقانه بنوشی پیاله را

فرقی میان طعم شراب و شرنگ نیست

 

تنها یکی به قله ی تاریخ می رسد

هر مرد پاشکسته که تیمور لنگ نیست

آنی تو، نصرت رحمانی

آنی تو

آن کنایه مرموز

که در نهفت عشق روان است

دانستن اش ضرور,

و گفتن اش محال!

                        تو...,آنی تو

 

از ما گذشت

باید به ابر بیاموزیم

تا از عطش نمیرد

 

باید به قفل ها بسپاریم

با بوسه ایی گشوده شوند

بی رخصت کلید ...

 

نصرت رحمانی

آخرین شاعر

«هر زبانی آنگاه می‌میرد که آخرین شاعرش مرده باشد.»

دکتر علی‌محمد حق‌‌شناس:زبانشناس، شاعر، نویسنده و مترجم

حمید مصدق

چشم من چشمه ی زاینده ی اشک
گونه ام بستر رود
کاشکی همچو حبابی بر آب
در نگاه تو رها می شدم از بود و نبود
شب تهی از مهتاب
شب تهی از اختر
ابر خاکستری بی باران پوشانده
آسمان را یکسر
ابر خاکستری بی باران دلگیر است
و سکوت تو پس پرده ی خاکستری سرد کدورت افسوس سخت دلگیرتر است
شوق بازآمدن سوی توام هست
اما
تلخی سرد کدورت در تو
پای پوینده ی راهم بسته
ابر خاکستری بی باران
راه بر مرغ نگاهم بسته
وای ، باران
باران ؛
شیشه ی پنجره را باران شست
 از دل من اما

چه کسی نقش تو را خواهد شست ؟


حمید مصدق:قصیده آبی،خاکستری،سیاه



به سلامتی اونایی که تو این هوای دو نفره با تنهاییشون قدم میزنن ...

شاعر: محمدجواد کشوری

تاریخ اگر دردسری می گیرد

تقدیر دوباره سرسری می گیرد

امروز امینه یحتمل فالم را 

با قهوه تلخ قجری می گیرد.





بر شعر زمستان زده گرما هستی

تو نقطه عطف واژه در ما هستی

بعد از تو زبان شاعران نو شده است

انگار که افسانه نیما هستی

محمدجواد کشوری


یا حسین

یاحسینمسیحا

آینده آسمان تاریک بود
و تکلیف ابرها را
           کبریت هیچ صاعقه
                  روشن نمی کرد
عمود شب
            در گلوی افق
            فرو می رفت
و حنجره ای
       برای فردای رسالت
              صیقل می خورد
ستاره ها
    یک یک
          - سرخ -
   سوسو زدند
و با سه شعله
       گلوگاه راه شیری شکافت
و آرام آرام
        از کارگاه پلکی روشن تراش
سرنوشت مجهول آسمان
           آفتابی شد...

                       ***
هنوز
تقدیر کهکشانهای ناملموس
برمدار
       خون دنباله دار تو

                        احساس می شود

سید حسن حسینی(مسیحا)

از کتاب "گنجشک و جبرئیل"

شعر

دریا روی زمین دراز کشیده بود

 

و  

 

من تا سه  شمردم 

                                  عاشق شدم 

         

 تا هفت می شمردم  

                          

                                                           پرنده می شدم 

                                                                                                                 

 محمد صالح علاء

هایکو

 

 هایکو

 امروزه اغلب مردم جهان شعر ژاپن را با هایکو می‌شناسند. هایکو شعری است 17 هجایی که در سه سطر نوشته می‌شود. سطر اول و سوم هرکدام پنج هجا و سطر دوم هفت هجا دارند. هایکو نه وزن دارد و نه قافیه و آرایه‌های کلامی در آن به ندرت به کار می‌رود. 

(این توضیح رو برای سپیده از «‌آشپزخونه سی سی جون » گذاشتم و این چند تا شعر)

 لذت ببرید!

 چند هایکوواره از سید حسن حسینی :

کاری از دست زنگ های انشا بر نمی آید

بچه ها

لباس نو می خواهند

و تخم مرغ های رنگی !

*
*
*
باید استفاده بهینه کرد

از دل

عشق کجاست؟؟

*
*
*
ملافه ای سفید از برف

روی نعش درازکشیده دشت

زمستان به رحمت خدا پیوست !

*
*
*
آجیل ها و تقویم

به بهار گواهی می دهند

اما در این میان

تکلیف بخاری

روشن نیست!

نصرت رحمانى:

نصرت رحمانى: 

"زندگى بازیست, ما خود صحنه مى سازیم تا بازیگر بازیچه هاى دیگران باشیم, واى زین برد روان فرساى, من بازیگر بازیچه هاى دیگران بودم, گرچه مى دانستم این افسانه را از پیش, زندگى بازیست."

نیما یوشیج

نیما یوشیج



تولد              21 آبان 1274  یوش ، مازندران


مرگ            13 دی 1338  شمیران ، تهران


آرامگاه          امامزاده عبدالله تهران ، سپس حیاط خانه­ اش در یوش


نام دیگر         علی اسفندیاری


زیمنه فعالیت     شاعر ، نویسنده ، منتقد و نریه پرداز ادبی


سبک              شعر نو




نیمام من، م نوم ، نوم نماور

گرد گردون ، تهمتن و دلاور

شیر شیرون ، رستم دار سرور

ون ریکا ، اتی کو من نوم آور