یا حسین

یاحسین

آینده آسمان تاریک بود
و تکلیف ابرها را
           کبریت هیچ صاعقه
                  روشن نمی کرد
عمود شب
            در گلوی افق
            فرو می رفت
و حنجره ای
       برای فردای رسالت
              صیقل می خورد
ستاره ها
    یک یک
          - سرخ -
   سوسو زدند
و با سه شعله
       گلوگاه راه شیری شکافت
و آرام آرام
        از کارگاه پلکی روشن تراش
سرنوشت مجهول آسمان
           آفتابی شد...

                       ***
هنوز
تقدیر کهکشانهای ناملموس
برمدار
       خون دنباله دار تو

                        احساس می شود

سید حسن حسینی(مسیحا)

از کتاب "گنجشک و جبرئیل"