قضاوت در خانه و « محاکمه در خیابان »
قضاوت در خانه و « محاکمه در خیابان »
این فیلم رو کاملا دو تکه دیدم یعنی سی دی دوم رو چند روز بعد از سی دی اول دیدم. تا اینجا که اتفاق مهمی نیست چون ماجرا یادم هست اما اون چیزی که نمی فمهم حضور دو « ستاره (فروتن و نیکی کریمی) » اصلا برای چیه ؟ حتی نبودشون از قصه چیزی کم نمی کنه . نمی دونم شاید کیمیایی می خواسته بگه بعضی چیزا به دک و پز آدما نیست به وجودشونه. باید فیلمو دوباره ببینم.
یه چیز دیگه که خیلی هم خودشو بدجور نشون می ده تو این فیلم همون حس و حال آدمای « فیلم فارسی» است . درسته که نماها و لوکیشن و ابزار و تکنولوژی همه جای فیلم هست اما حرف زدن تقریبا همه بازیگرای فیلم قدیمی و کهنه است یعنی واقعا مثل حرف زدن تو فیلمها اونم فیلمهای قبل از انقلاب که عشق دفاع از ناموس داشتن (واژه ناموس لاتین است نه فارسی) بیشتر شبیه اینه که بازیگر داره با خودش حرف می زنه تا با بازیگر مقابلش. شاید داره خواب می بینه شاید داره شعر میگه. به راستی که انگار اون آدما کولاز (تکه چسبانی) شده اند به دوران حاضر انگار با این روزگار و اداهاش بیگانه اند و ناراضی از تغییر همه چیز حتی بی شرمی و بی حیایی و بی شرفی مد شده. ( حامد بهداد تو فیلم نقش دوست پولاد کیمیایی که نقش اوله رو داره و تو گفتگویی که بینشون درمی گیره می گه انگار دوباره داره ناموس پرستی مد می شه ما چیکار کنیم که از این مد نمی افتمی؟!)
